نوشته شده توسط: علی جعفری فرد
علی گودرزیان: چندی پیش ساعت سه بعد ازظهر یک روزجمعه ازخانه بیرون رفتم؛ درحین قفل درحیاط خانهی خود جوانی”تلوتلوزنان” از کنارم گذشت که با نیم نگاهِ پرازشرارتِ حماقتآمیزش واهمهای به دلم ریخت که نکند پشت سر من به خانه دستبرد بزند! خوب، البته من به رسم همیشگی یک«لعنت خدابرشیطان»گفتم وخود را ازشرِ وسوسههای به اصطلاح شیطانی خلاص کردم. یک ساعت از این زمان گذشت بچههایم زنگزدند و باعصبانیت گفتند:« بابا چرا خونهرو بههم ریختهای؟» بیدرنگ گفتم:«من نبودم عزیزم! حتما آقا دزده بوده و لب تاب بابا رو دزدیده!» نمیدانم چطوری تیر را به نشانه زدم، درست بعد از من مَرده رفته بود “لب تاب” و کالابرگ و کمی هم جنس و منس نه از آن جنسها که سر زبان جوانهاست بلکه کمی خِرتوپِرت خانگی را قاپیده و دررفته بود. همین بهانهای شد که پای ما هم به کلانتری محله باز شود، پلیس و «دایرهی سرقت آگاهی» را خبردار کنیم. طولی نکشید پلیس110 آمد و بعد هم یک دسته از ادارهی آگاهی مشغول انگشتنگاری از محل دزدی شدند. ردی ضعیف از اثر انگشت به دست آمد و همینطور اثر کف دست دزد نیز مشخص شد. راستش را بخواهید من یواش یواش داشت قند توی دلم آب میشد چون قبلن توی همین تلویزیون خودمان یکبار دیدم که آقای«دِرِک» با یک ته سیگار به جامانده چطوری یک مجرم را پیدا کرد تلویزیون که دروغ نمیگوید تازه دهها فیلم و صحنهها را مثل همین صحنهها پخش کردهاست؛ باخودم گفتم:« همین الان اثرهای به دست آمده را به بانک اطلاعات رایانه عرضه میکنند و”رایانهی مادر” بیدرنگ دادهی جدید را با دادههای ذخیره شده مطابقت میکند، بعد صدایی شنیده میشود! بعله! دزد پیداشد«حسن مراد» مشهوربه «حسن گرزه»ساکن«گِل چنار اسبی» باخودم گفتم: ببین این دزدها چقدر بیعقلند و ناشیانه و بدون دستکش دزدی میکنند! این دزد بیچاره نمیدانسته که دنیا پیشرفت کردهاست و پلیس محله با فناوری جدیدی که دارد مو را از ماست بیرون میکشد! در این هیس و بیس به یکی از مأموران که انصافن برای انگشتنگاری کوشش زیادی کرد، گفتم: دوست عزیز! حالا این اثر انگشتها به چه دردی میخورند؟ گفت: هر وقت شما دزد یا متهم را گیرآوردید ما اثر انگشتش را بامستندات خود مطابقت میدهیم و راست و دروغِ اتهام را روشن میکنیم. آه از نهادم برآمد و دوباره یاد«اقساط»درازمدت لبتاب خود افتادم. غصه مثل کلاف بی سر و تهی مرا درهم پیچید تا این که یکی ازهمکارانم گفت: فلانی این لبتاب ممکن است مثل گوشیهای همراه از طریق مخابرات ردیابی شود.باشنیدن این سخن باز چشمانم از شادی برقی زد. بیدرنگ شمارهی همراه یکی از دوستانم که دستی در دنیای انفورماتیک دارد، گرفتم و زنگ زدم و مسئله را درمیان نهادم و گفتم: اگر ممکن است تا از آن طریق پیگیری نمایم که بسیار کمهزینه و به صرفهاست.پس از چند دقیقه دوست من تماس گرفت و گفت در ایران هنوز این فناوری موجود نیست تا ازطریق ردیابی سریال رایانه، به محض اتصال به شبکهی اینترنت،رایانه شناسایی شود اما قرار است که به زودی فراهم شود! خلاصه چند روزی توفیق اجباری بهرهی ما شد که خدمت عزیزان زحمتکش در کلانتری محله برسیم و از نزدیک با آنها گفتوگویی داشته باشیم، هرچند هرکدام ازماها دور و نزدیک از تلاش و زحمت این عزیزان با کمترین امکانات موجود باخبریم اما براساس مسؤولیت مهمی که این تلاشگران درخصوص امنیت اجتماعی دارند هر مال دزدیدهای اول از همه به کلانتری محله ایراد میگیرد که امنیت رافراهم نمیکند و این انتقاد هر چند بسیار طبیعی است اما یک انتقاد سطحی است زیرا عوامل زیادی درتأمین یا نبود امنیت در جامعه دخالت دارد که یکی از آنها حضور پلیس با اقتدار است، یکی از همان عزیزان نقل میکرد از همکار بازنشستهی خود که:« قبلا دزدهای شهر خرمآباد انگشتشمار بودند و هرگاه مالی از کسی به سرقت میرفت بلافاصله با توجه به چیستی مال دزدیده شده نوع دزد را احضار و مال را کشف میکردند» اما امروز آمار دزدها چنان زیاد است که به حساب نمیآیند. درهمین باره آلبومی از عکس دزدان با سابقه پیش روی من گذاشتند که فرصت مناسبی میخواست تا مرورشان کنی! تا چه رسد به بررسی یک به یک آنها! در همین یکماه گذشته من خود شاهد 5 فقره دزدی درشهرستانهای الشتر و خرمآباد بودهام. در روستاهای سنگ کر، حسینآباد ندر،هنام،قادرآباد، شاهآباد الشتر در طول یکماه 4 بار مورد سرقت قرارگرفتهاست که دوبار آن ناکام و 2بار دزدان تعدادی گوسفند و گاو را دزدیدند. همکار من در خرمآباد یک هفته پیش سر همین ماه دزد به خانهاش دستبرد زد-توجه داشته باشید این اطلاعات یک اطلاعات شخصی است بهتر است برای به دست آوردن آمارهای واقعی و دقیق دزدیِ «غیرمسلحانه» در استان مسؤولین محترم آمارهای واقعی را ازدستگاههای مربوط جویا شوند-. وقتی زمینه برای یک زندگی آبرومند فراهم نیست و نمیشود، وقتی بازار کسب و کار سالم و مناسب وجود ندارد، وقتی آمار بیکاران هر روز بیشتر از روز دیگر میشود. وقتی فقر بر گرده بسیاری از مردم به ویژه جوانان این دیار چنبره زدهاست و اعتیاد صاحبمرده پای ارادهی آهنین جوانان را چون موریانه پوسانده و سست کردهاست و عزت و شرافت واقعی آنها را لکهدار نمودهاست باید چشم به راه رفتارهای کج و نادرست فرزندان خود باشیم مثل هر شغل دیگر، دزدی نیز مراتبی دارد و من بر این باورم که دزدان دیار ما دزدان فلکزدهای هستند که با این رفتار زشت «رفع گرسنگی» و یا«کسب نشئگی»میکنند، باورکنید! تنها من براین باور نیستم خیلیها به بیچارگی دزدهای شهرما و فلکزدگی آنان باور دارند و میگویند:« فلانی بگو حلالش! اون هم گرسنه بوده فقط دعا کن دستش خیر داشته باشه!» این را هم باور دارم که دَین این رفتار زشت بر گردن همهی ماست. باورمندم که آه مالبردگان گریبانگیرآن دسته از آدمها میشود و حتمن خواهد شد که به عنوان نمایندگان این سرزمین بیکس وکار، سالها برصندلیهای سرخ و سبز مجلس شورای اسلامی لمزدند و برای احقاق حقوق مردم آنگونه که باید چانهزنی و تلاش نکردند و مصلحت دنیوی خود را بر مصلحت مردم برگزیدند. باور دارم به خدا که آه مالبردگان گریبانگیر کسانی میشود و خواهدشدکه به عنوان نمایندگان دولت بر این مردم بیپناه ریاست راندند، سیاست کردند، به جای مردم گزارشها فراهم نمودند و کارگزار خوبی برای دولت نبودند و با ورود به گسترهی سیاستزدگان فرصتسوزی کردند و آخر و عاقبت کاری از پیش نبردند و بر این روش نخواهند برد. پس از گذشت30 سال از انقلاب هنوز استان لرستان هیچ برنامهای برای توسعه ندارد، در حالی که چشمانداز بیستساله کشور تهیه و فراهم شدهاست، لرستان در این برنامه معلوم نیست باید برکدام محور توسعه قرار بگیرد صنعتی،کشاورزی، فرهنگی،و… کدام؟ دعا کنیم از این بدتر نشود. دعا کنیم این دزدی به غارتگری نینجامد هر چه باشد دزد از صاحبخانه میترسد! اما دعا کنیم که روزی فرا نرسد که از شدت «هرج ومرج» دزدها بیش از این گستاخ شوند، به شکلی که از صاحبخانه نترسند و دست به غارت اموال مردم بزنند به همین سبب به عنوان یک شهروند دلسوز میهن و دیار خود به مسؤولین توصیه میکنم به شرطی که از توصیهی منِ کوچک ناراحت و عصبانی نشوند و از مولایمان علی(ع)،آموخته باشند که فرمود:«مرا امربه معروف ونهی از منکر کنید.» با نگاه جدیتری به معضل دزدی در استان به ویژه شهرستان خرمآباد بیندیشند و با تمام توان اقتدار نیروی انتظامی، درایت و تدبیر قضات، هوشمندی افسران کارآزمودهی ادارهی آگاهی، همکاری مردم و…. به عنوان ضربالعجل و برنامهی کوتاهمدت به کارگیرند و همچنین دولت را مجاب کنند در لرستان به اقدامات اشتغالزایی گستردهای با سرمایهگذاری دولتی دست بزند. زیرا استان لرستان از جهت درصد بالای بیکاری یک استان ویژه است، و استان ویژه برنامهای ویژه میخواهد.
نقل از سایت هفته نامه سیمرهwww.seymare.com