وکالت
کسى را که چهار چیز دادند از چهار چیز محروم نباشد : آن را که دعا دادند از پذیرفته‏شدن محروم نماند ، و آن را که توبه روزى کردند ، از قبول گردیدن ، و آن را که آمرزش خواستن نصیب شد ، از بخشوده گردیدن ، و آن را که سپاس عطا شد از فزوده گشتن . و گواه این جمله کتاب خداست که در باره دعاست « مرا بخوانید تا بپذیرم . » و در آمرزش خواستن گفته است : « آن که کارى زشت کند یا بر خود ستم کند سپس از خدا آمرزش خواهد ، خدا را بخشنده و مهربان مى‏یابد . » و در باره سپاس گفته است : « اگر سپاس گفتید براى شما مى‏افزاییم . » و در توبت گفته است : « بازگشت به خدا براى کسانى است که از نادانى کار زشت مى‏کنند ، سپس زود باز مى‏گردند ، خدا بر اینان مى‏بخشاید و خدا دانا و حکیم است . » [نهج البلاغه]

نوشته شده توسط:   علی جعفری فرد  


آن روز که ابراهیم با پاهای لرزان اما قلبی مطمئن فرزندش اسماعیل را که برای داشتنش دعاهای بسیار کرده بود، به مذبح می‌برد، از تمام نفسانیات خود در پیشگاه خداوند گذشت. اگرچه در لحظات آخر به فرمان خداوند تیغ از گلوی فرزند برکشید و گوسفند فرستاده شده از سوی پروردگارش را قربانی کرد، اما امتحانی را که باید می‌داد، پس داد و همراه با خشنودی خداوند از پرهیزگاری بنده‌اش او نیز از سربلندی در امتحان سرخوش بود و اگر امروز نیز راهیان زیارت خانهء خداوند ابراهیم، در روز دهم ذیحجه به مسلک پیامبر موحدین که امضای پیامبر اسلام را نیز به همراه دارد، گوسفندی را در پیشگاه خداوند قربانی می‌کنند، در حقیقت تیغ بر گلوی نفسانیات و خواهش‌های دنیوی خود گذاشته و گامی در جهت قرب الهی برمی‌دارند.

 
لیست کل یادداشت های این وبلاگ